You see my cat right here, he loves to chase birds
I’m not a killer though, I prefer to chase words
In my dreams they got masks made of skin and bone,
There are a million of them while I stand alone
Together they form a language like humanity
Different races, different gazes, close to insanity
They keep on running away, while I’m trying to find
The right words to say, to express the need that I feel today,
To catch the freedom I need to breathe
Cause it’s suffocating.

Haar nieuwsgierigheid valt niet te temmen
De snelheid waarmee ze vooruitsnelt is ongelooflijk
Ze valt simpelweg niet af te remmen
Ik geloof dat we beide wel een tweede paar ogen
In ons leven zouden kunnen gebruiken
Zij om zoveel mogelijk te zien
Te leren, te imiteren en aan haar toekomst te bouwen
En ik om haar ondertussen een beetje in de gaten te houden.

We’re built from clay, just heat us up and you can shape us
in the wrong hands, we will think that you might break us
we learned from youth how to construct our home-made cages
laws are designed to protect us against our neighbours

These neon lights are oh so bright, they make us forget
that you control our every move in every aspect
like children do, we thought that you could not be lying
now it turns out that the shy truth is often hiding.

Speaking fingers control
finding beauty, finding soul
slow-motion they roll
out of the dream into the light
colors so bright, painting at night

Concentration alone
searching for the perfect tone
sensations unknown
no need to argue or to fight
colors so bright, painting at night.

Ik ben niet van de straat
geen publiek bezit
weet niet waar ik over praat
en niet hoe het zit
ik ben niet wat ik zeg
ben niet wat ik doe
en totaal afhankelijk van mijn gevoel

Ik ben meer niet dan ik ooit ben geweest
Ik ben niet meer wat ik ooit ben geweest

Ik ben niet ontwikkeld
Ik ben ont-wikkeld
uit elkaar gehaald
gedemonteerd en maakbaar gemaakt
lichtgeraakt, licht en naakt
stel je voor dat ik je haat
m’n leven is niet over
maar het voelt al laat

Ik weet niet wat ik zeg
maar het moet eruit
Ik weet niet wat ik doe
maar het stuit me tegen de borst
dat de tijd zo snel gaat
m’n adem op raakt
en ik misschien wel nooit zal kunnen zeggen
wat ik bedoel.

Ik ontwaak als uit een roes
de droombeelden mengen zich met de werkelijkheid
mijn gedachten komen tot leven
vervreemdende muziek vervormt mijn zicht
de schaduwen lijken te deinen
ik zie zwart
met dansende rode vlekken
zwierend van links naar rechts
mijn ooglid is hun dansvloer
mijn gedachten hun rode draad
ik open mijn ogen
richt mij op
en kijk uit het raam
ik zie zwart
met dansende oranje vlekken
zwierend van links naar rechts
de verlaten straat is hun dansvloer
electriciteit hun rode draad
ik wend mijn ogen af
laat me vallen
en kijk naar mezelf
ik zie zwart.

I took a look at the screen
and I saw myself passing by with a friend
I was a boy in great danger
you could see it in his eyes
he didn’t know what to do
whether the lies could be true
he was insecure of what his pain meant to you
with ‘you’ I mean you as a listener
I give a finger, you take the hand and you whisper
“do you know the sound of scepticism?”
but I guess you don’t give a fuck, do you?
you’re just another car crash lover.

Kneed de leegte
laat haar bloeien
elke sterveling verstaat
de taal van zijn moeder
van liefde en van haat
de woorden komen als
vanzelf in je bestaan
je pikt ze op
en laat ze gaan

Toe maar, vlieg maar uit
je bent nu volwassen
met veren op je huid

Van kruipen tot vliegen
en straks weer omgekeerd
van houden van tot liegen
oud gedaan is jong geleerd
halverwege heerst de leegte
de zoektocht naar een zin
maar geef je nieuw leven
dan herhaalt zich ’t begin

Toe maar, vlieg maar uit
je bent nu volwassen
met veren op je huid.