Yesterday I put on the tv
and Desmond Tutu told me
there is hope for us all
though it may seem very small
it will find its way
through hardships and war
there will be a day
we can no longer ignore
that we are all the same
and have nothing but ourselves to blame
for situations we create
a solution is never late
he said God has given us the right
to choose and to decide
to live the way we please
though there is death and disease

I hope to see the day
we will all see the light
I’m not talking ‘bout death
no heaven on my mind
it’s more like hippie love
that of the quiet kind
but when I switch the channel
and get back in the mess
of everyday life
I do have to confess
that there’s too little beauty
in this world to be seen
but with people like Tutu
life can become a dream
and if dreamers will unite
what if they really might?
just imagine what they’d do
or are you a cynic too?

Please be quiet now
Quiet and subtle
As gentle as you can be
Fold your arms around me
Let this dream be real
As real as we can feel
You know, time is on our side
And death has no watch.

I’ve known it along, the island of the song does not exist at all
but in my weary mind I see it all the time, I wish I were there
to spend some time with you, you know just how we do, we leave it all behind
it’s time to say goodbye to the stress and the strive for a better life
we’ve reached the coast, it’s clear, there are no dangers here, just us just us just us
until I must wake up and see it’s just a dream that made us feel so good
I look into your eyes, which makes me realise we brought the island here
the island is within, deep under our skin, the dream is always there.

Of ik gelukkig ben?
wie kan het zeggen
dat verschilt teveel per dag
ik ben zo wispelturig
en voel weinig afstand
tussen een traan en een lach
mijn situatie lijkt rooskleurig
maar speel ik schone schijn?
ik weet het zelf niet
ik ben best bang voor pijn.

Boven slaapt het resultaat van onze liefde,
Het is concreet geworden, ze is vlees geworden
Nu een meisje, binnenkort een vrouw
Het enige dat ik weet is dat ik van haar hou
Toch blijf ik die eeuwig zoekende
Twijfel blijft maar woekeren
Ik neem nooit genoegen met genoeg
Ben een vader maar een kind van binnen
Tikkie te oud om excuses te verzinnen.

Haar nieuwsgierigheid valt niet te temmen
De snelheid waarmee ze vooruitsnelt is ongelooflijk
Ze valt simpelweg niet af te remmen
Ik geloof dat we beide wel een tweede paar ogen
In ons leven zouden kunnen gebruiken
Zij om zoveel mogelijk te zien
Te leren, te imiteren en aan haar toekomst te bouwen
En ik om haar ondertussen een beetje in de gaten te houden.

We sit and create
Lay back and evolve
Discover unknown forms of whispering
And every once a while
We catch a blink of each other’s eye and smile
because we know we’re on the right track.

Het gevoel dat je míst
wat er 50 meter verderop gebeurt
omdat je met je hoofd in de wolken loopt
nee, ik heb het niet over die naïeve zachte roes
die je optilt en naar een andere wereld brengt
maar over een zacht ondoordringbaar omhulsel
dat je isoleert
en als een mummie in doeken wikkelt
het is het gevóél dat je mist:
disconnectie in optima forma.

In this state of indecisiveness
I’ve spent the most of my days fearing fake conflicts:
A solution right here in the palm of my hand
The problem on its way on a flight to Japan
Cause he can, as of a matter of fact he’s just a concept
A fragment of my imagination
Some people call it a manifestation of my individuality
Others say it’s nothing more than vanity

I wrote some words with silver underlining
Because everything sells better when it’s shining
I did my best to hide away the meaning
Because I read that writing is conceiling what you are,
As a matter of fact it’s just to reflect,
A mirror of my imagination
Some people call it a manifestation of my individuality
Others say it’s nothing more than vanity.